Przemijanie - relacja ze szkolenia w ZCDN-ie

Warsztaty odbyły się 25 listopada 2017r. w Zachodniopomorskim Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Szczecinie. Tematem przewodnim szkolenia było zagadnienie przemijania.

Szkolenie 1: Efemeryczne róże. Gra edukacyjna na motywach Małego Księcia

Uznając, że człowieka najbardziej dotyka jego własne przemijanie, co można zrobić, aby zatrzymać czas w chwilach najszczęśliwszych? Propozycją prowadzącej była zabawa, gra. Nie jeden z nas zapomniał o „bożym świecie”, o tym, co mu dolega, co czuje, gdy zdobywał kolejny poziom w grze czy kupował nieruchomość w wirtualnym świecie. Zabawa nie tylko rozwija nasz rozum, emocje i zmysły, ale stwarza również bezpieczną przestrzeń, w której uczestnicy mogą ujawnić swoje zasoby i możliwości.

Warsztat prezentował metody, które angażują uczniów nie tylko w proces poznawczy treści lektury, ale również zachęcają do poszukiwania najlepszych warunków, aby stworzyć odpowiednią grę edukacyjną. Uczestnicy zajęć tworząc drużynę, prezentowali efekty pracy opartej na udziale wyobraźni i przyjemności.

Użycie technik stymulacji myślenia twórczego w praktyce, doskonalenie umiejętności definiowania pojęcia gry, stworzenie scenariusza gry edukacyjnej, wdrażanie do rozwijania wyobraźni oraz zachęta do współdziałania w grupie – to cele, które zostały zrealizowane podczas warsztatu.

[download id=”1482″]

Bibliografia

Nęcka E. Trening twórczości, Gdańsk 2008.
Caillois R. Gry i ludzie, Kraków 2013.

Szkolenie 2: Przemijanie. Kształtowanie racjonalnej postawy ucznia wobec cierpienia i śmierci

Omawialiśmy problemy związane z przeżywaniem przemijania życia i jego nieuchronnego kresu. Warto w tym celu przemyśleć sens życia i właściwą hierarchię ważności. Racjonalnemu podejściu w tej kwestii sprzyja pogodzenie się z nieuchronnością przemijania i zapanowanie nad łapczywością korzystania z życia. Wymaga to odwagi i rozwagi jednocześnie, aby dobrze wykorzystać dany nam czas. W związku z tym potrzebna jest niezależność od kultury masowej oraz instynktu samozachowawczego, co pomaga właściwie zhierarchizować działania.

Ważne jest, by nie tchórzyć przed śmiercią, pamiętać, że biologiczna egzystencja z natury nie jest najważniejsza dla człowieka. Dorobek cywilizacji podsuwa nam odpowiednie postawy: odwagę, wewnętrzny spokój, umiejętność hierarchizowania zadań i koncentracji na przeżywanych wydarzeniach. Intelektualny i uczuciowy dystans do przemijania własnego oraz innych ludzi chroni przed ucieczkowymi postawami i sprzyja podjęciu odpowiedzialności za swoje życie.

[download id=”1485″]

Bibliografia

B.A.G. Fuller, Historia filozofii, t. I, przeł. Zygmunt Glinka, Warszawa 1966.
T. Gadacz, Wypisy z ksiąg filozoficznych, O życiu, o śmierci, Kraków 1995.
Frederick Copleston, Historia filozofii, T. I Grecja i Rzym, przeł. Henryk Bednarek, Warszawa 1998.
Chrystian Chabanis, Śmierć, kres czy początek?, przeł. Anna Danuta Tauszyńska, Warszawa 1987.
Jacek Filek, Ponura twarz Kaina, w: Filozofia jako etyka, Kraków 2001.
Tadeusz Kobierzycki, Człowiek w szpitalu – Pacjent i lekarz, http://dezintegracja.pl/czlowiek-w-szpitalu-pacjent-i-lekarz/ 22.11.2017.
Marek Aureliusz, Rozmyślania, przeł. M Reiter, w: Filozofia starożytna Grecji i Rzymu, Warszawa 1970.
Jan Szczepański, Sprawy ludzkie, Rozdział Śmierć, Warszawa 1980.
Thich Nhat Hanh, Cisza, przeł. Jerzy Paweł Listwan, Warszawa 2016.
Ken Wilber, Śmiertelni nieśmiertelni, przeł. Anna Możdżyńska, Warszawa 2007.
Éric-Emmanuel Schmitt, Oskar i pani Róża, przeł. Barbara Grzegorzewska, Kraków 2004.
Paweł Kołodziński, Odpowiedzieć Nieodwracalnemu, http://generhum.pl/2017/11/01/smierc-odpowiedziec-nieodwracalnemu/.